Archiwum Hapel.pl

Historia Alfreda zaczyna się od momentu jego narodzin, pierwsze pięć lat, nie były jakoś nadzwyczajnie ciekawe, wiec pozwolę je sobie pominąć. Po ukończeniu piątego roku życia, Alfred już coś jednak rozumiał, matka go pierwszy raz puściła na dwór na plac zabaw by się trochę pobawił (oczywiscie pod jej opieką), wspominałem już że mama chłopaka była nadopiekuńcza? Na początku chłopczyk, bo tak go nazywały inne dzieci na placu zabaw, był bardzo nieśmiały. Nie chciał się bawić z innymi dziećmi, myślał tylko o tym aby wrócić do domu, no ale wiedział że jak będzie o tym mówić, to inni jego koledzy będą na niego źli, a on sam chciał mieć dobrą ocenę u znajomych. Później zaczął się "przyzwyczajac" do innych, i bawił się, jak normalny dzieciak. Nasz bohater rósł, w zadziwiająco szybkim tempie, rodzicie nie radzili sobie z kupnem nowych ubrań! Bo co kupili nowe, to już były za małe, dlatego Alfred chodził w za małych ubraniach,  -Jaki on biedny! Nie stac go na ubrania! - śmieli się z niego, Później się do tego przyzwyczaił, w sumie nawet nauczył się po części odpowiadac na wyzwiska.
Pewnego razu młody Jallywall się wkurzył, miał dość wyzwisk, tego było za wiele! zdenerwował się, i nagle jakaś siła odepchneła dzieciaka który go obrażał. Przestraszony chłopak, szybko wrócił do domu i wszystko opowiedział tacie, ten mu powiedział że właśnie odkrył swoją magiczną moc! Alfred nie mógł ustać ze szczęścia, jeden jego kolega też już odkryl swoje moce, wiec chłopczyk od razu do niego pobiegł mówiąc co się właśnie stało! Od pory odrzucenia, nikt nie śmiał się z niego, Ba! nawet go szanowali. Wkrótce otrzymał list od szkoły magii, od Hogwartu! Jaki był w tedy szczęśliwy, ciągle przypominał rodzicom o tym że trzeba kupić przedmioty do szkoły, bo bez tego to ani rusz! Ojciec się nad nim zlitował,i poszli razem na ulice pokątną kupić potrzebne rzeczy do szkoły. Najbardziej ekscytował się kupnem różdzki, męczyła go myśl że wybiorą mu jakąś zła. No ale okazało się że nawet działała! (kto by sie  tego spodziewał), chwalił się wszędzie nową różdzką.  W krótce udał się na peron 9 i 3/4 i odjechał pociągiem, machając rodzicom na pożegnanie. W peronie spotkał swojego dawnego kolege z podwórka, ucieszył się, i przez cała drogę rozmawiali. Po pewnym czasie, droga mu się troche dłużyła, ale jakoś przetrwał do końca. Wysiedli w Hogsmeade, Albert był tam wiele razy, ale nadal sie bardzo ekscytował. Gajowy ich odebrał, zaczął wsyztskich przeszukiwać, dla chłopaka było to troche krępujące, i była długa kolejka, po przeszukiwaniu, udał się wraz z wszystkimi pierwszakami, do łodzi, gdzie zabrały one ich do przystani w Hogwarcie. Tam zabrano wszystkich do Wielkiej Sali, i zaczęło przydział domów. 
-Alfred Jallywall!- Wyczytano jego imię z listy. 
Nie pewnie podszedł do stołka gdzie założono mu na głowe jakąś gadającą czapke.
-Slytherin! - Wywrzeszczała mu do ucha tiara.
Albert prawie ogłuchnął, ale udało mu się dojść do stołu ślizgonów. 
Jego przyjaciel trafił do Hufflepuffu, był smutny że nie udało mu się być w jednym domu z jego kumplem, ale poznał nowych kolegów! Może nawet i lepszych? Ze znajomym z podwórka urwał się kontakt i widzieli się tylko na lekcjach. Poznał nowego kolegę -  Alexa, był to taki trochę kujon, w sumie Albert do końca życia nie wiedział dlaczego on trafił do Slytherinu. Alex pomagał mu w uczeniu się, w szkole nazywano ich "kujonami z Slytherinu", chłopcom nie przeszkadzała ta ksywka. Alfred w prierwszych klasach uczył się wybitnie! Nie miał prawie żadnych Trolli, chyba że miał jakieś gorsze dni, chodził na każdą lekcje. Był wzorowym uczniem, właśnie, był, ale to potem. W czwartej klasie Albert nie widział Alexa, co się z nim stało ? - myślał. Wkrótce po ropzeczeciu roku dostał list, w ktorym było napisanę, że Alex nie żyje. Chłopak załamał się, nie wiedział co ma robić, jego oceny poszły w dół, nie przychodził na lekcje, po prostu stał się ponurym smutnym czternastolatkiem. Po paru miesiącach było lepiej, znów chodził na lekcje, poprawil troszeczke oceny, ale nadal było słabo. Trzy lata później, w siódmej klasie, były Owutemy, poszły mu baaaardzo słabo, ale zdał, stał się pełnoprawnym dorosłym, cieszył się że wreszcie jest wolny! Że wreszcie może rzucać zaklecia poza Hogwartem!
Nareszcie dorosły, myślał o znalezieniu pracy, takiej stałej pracy, rozmyślał nad sprzątaniem jakiś domków, ale stwierdzil że to robota dla kobiet, i nie czuje się w tym dobrze. Musi więc znaleźć coś innego. Przechodząc kiedyś obok Pubu Pod trzema Miotlami, zauważył ogłoszenie odnośnie pracy w ministerstwie magii, od razu wysłał swoje zgłoszenie. Zaprosili go na rozmowe, i tak... UDAŁO SIE! Pierwsza praca Alberta! Nie udało mu się ani razu spóźnić, nawet go samego to zdziwiło. Podobała mu się ta fucha, prawie nic nie musiał robić, a dostawał pieniądze, istna fabryka złota. Później dochodziły mu obowiązki i nie było tak kolorowo, ale nadal było fajnie. Mijały tygodnie, miesiące, lata, no dobra, przesadzilem z tymi latami, mineło pare miesiecy. Były wakacje, a Alfred długo zbierał aby wyjechać na wymarzone wakacje, do Chorwacji. Były dosyć nudne, dlatego też pozwole je sobie pominąć. Przyjechał z wakacji, był troche rozleniwiony, w sumie tak jak zawsze, ale  wrócił do pracy. Po pewnym czasie dostał oferte z zzagranicy, bedą tam mu więcej płacić więć rzucił dotychczasową prace i wyjechał do Norwegii. Miał mały domek, dosyć ładny, dużo zarabiał, jak dla niego było spoko. Było troche zimno, nawet w lato, ale jakoś to szło. Poznał fajną kobiete, która później została jego dziewczyną. Okazało się, że ta dziewczyna, zdradza swojego męża, więc Albert od razu ją rzucił (nie dosłownie), chciał wrócić do rodziny. Czas wracać do Londynu. Gdy przyleciał, okazało się że jego rodzicie nie żyją, a jego dom rodiznny został spalony. A co dalej? Jeszcze nie wiem.