Imię i nazwisko: Michael Hunter

Status krwi: 50%

Cechy charakteru: Michael jest osobom bardzo empatyczną, od kiedy nauczył się mówić i zaczął rozumieć co się w okół niego dzieje wpajano mu wartości takie jak solidność w tym co się robi, zaradność i samodzielność. Ma w sobie bardzo dużą wole walki oraz jest ambitny przez co zawsze dąży aby wszystko co robi było zrobione na maksimum jego możliwości. Jest również strasznie wścibski i łatwowierny, bardzo łatwo jest go w coś wkręcić.

Wygląd postaci: Mike jest normalnej jak na swój wiek postury oraz wzrostu. Ma brązowy kolor włosów ściętych na wojskowego, piwny kolor oczu. Ubiorem nie wyróżnia się nigdy z tłumu, ubiera się jak typowy chłopiec.

Jedynym jego problemem jest blizna idąca od prawej piersi do prawego łokcia po oblaniu żrącą substancją. Michael nie cierpi tej blizny bo rówieśnicy od kiedy ją posiada cały czas się z niego wyśmiewali przez ten fakt ubiera on zawsze coś z długim rękawem. Jego ulubionym kolor jest czarny i tego koloru nosi ciuchy.

Historia postaci: Michael ma życie jakie chciałoby mieć każde dziecko, matka prawniczka a ojciec Członek Brygady Uderzeniowej Ministerstwa Magii czyli żyć nie umierać no ale to tylko pozory. Jego życie było koszmarem rodzice, naciskający na niego, chcący zrobić z niego najlepszego ucznia, syna i sportowca. Nie miał on żadnego życia prywatnego, zero znajomych, żadnej przyjemności tylko szkoła, nauka, zajęcia i tak w kółko 6 razy w tygodniu bo w niedziele jeżdżą do dziadków na wspólny obiad to jedyny dzień kiedy biedny Mike może odpocząć. W pewną niedziele rodzina jedzie do dziadków, pukają do drzwi, nikt nie otwiera, zaczynają się martwić, ojciec wyciągnął różdżkę rzucił zaklęcie "Alohomora!" i weszli. Mały Mike'a wszedł ostatni i jedyne co udało mu się zauważyć to wielka plama krwi na podłodze i złączone ręce. Domyślił się, że była to babcia i dziadek. Zaczął płakać bo stracił osoby, na których mógł tak na prawdę jedynie polegać w życiu. Mama zaprowadziła go szybko do samochodu i wróciła do środka. W przypływie emocji ukazała się jego moc. Zdołał on otworzyć zamknięte drzwi do samochodu. Pobiegł szybko do środka i przytulił się do babci. Po tym traumatycznym przeżyciu potrzebował dużo czasu aby się pozbierać ale w końcu udało mu się i zaczął znowu "normalnie" funkcjonować. Po paru miesiącach od owego incydentu po powrocie do domu ze szkoły zobaczył na wycieraczce list z pieczęcią z Hogwartu. W końcu mógł uwolnić się na stałe od rodziców. Pobiegł do nich pochwalić się a rodzice byli chyba w jeszcze większym stanie euforii niż on sam. Od razu zaczęli ustalać każdy detal co będzie robił co mu kupią, jeszcze chwila a zaczęli by ustalać do jakiego domu ma go przydzielić tiara. Po paru dniach od dostania listu wyruszył z rodzicami na ulice Pokątną kupić wszystkie przedmioty z przygotowanej wcześniej listy. Oczywiście jak to rodzice Mike'a musieli kupić mu co najdroższe i to co im się podoba. Chłopak dostała już szału ale wiedział, że jeszcze tylko 3 dni i w końcu odjedzie z tego wariatkowa. W końcu przyszedł jego ulubiony moment, kupno różdżki. Tak jak każdy poszedł do Ollivandera, puka przychodzi stary Ollivander patrzy na niego a po chwili idzie po różdżkę. Przynosi i mówi: "Ta... powinna być dobra drogi chłopcze, włókno smoczego serca, winorośl, długość 11 cala" i w tamtym momencie różdżka go wybrała. Teraz chłopakowi zostało tylko czekać. W końcu przyszedł ten dzień, spakowany, wziął wszystkie swoje rzeczy zaniósł je do samochodu i pojechał razem z rodzicami na dworzec. Ojciec jako, iż jest czarodziejem zaprowadził syna prosto na peron 9 i 3/4. Chłopcu machającemu rodzicom pomimo tego jak go traktowali, uroniła się łezka w oku ale wiedział, że teraz czeka go o wiele lepsze i pełne przygód życie.

Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?

Cześć! Jestem Michael, Michael Hunter a jak ty się nazywasz?

Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)

(W Warszawie, ale gdzie dokładnie to nie wiem, nigdy tam nie byłem.)

Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*podejrzliwie spogląda na Stevena i tak samo mówi*  "Dzięki Steven"

Trafiasz do...

Na serwerze zgłoś się po rangę, pisząc: /helpop Zaakceptowano moje podanie. [Link do podania].