Imię:
Kuba
Kuba
Wiek:
Rocznikowo 17.
Rocznikowo 17.
Posiadasz mikrofon?:
Tak
Tak
Kontakt:
skype - dragix3
skype - dragix3
Napisz projekt akcji lokalnej/globalnej:
[Opisałem bardziej przykład akcji i jej przebieg, niż projekt, aby dostosować się do tegp, jak wyglądają inne podania - żeby można było porównywać.
Projekt mogę stworzyć i podesłać na PW, jeśli zaistnieje taka prośba ze strony ekipy. Jest to akurat przykład self-eventu, czyli wydarzenia dla konkretnego gracza, który skorzysta z możliwości akcji, lub jego drużyny.]
[Opisałem bardziej przykład akcji i jej przebieg, niż projekt, aby dostosować się do tegp, jak wyglądają inne podania - żeby można było porównywać.
Projekt mogę stworzyć i podesłać na PW, jeśli zaistnieje taka prośba ze strony ekipy. Jest to akurat przykład self-eventu, czyli wydarzenia dla konkretnego gracza, który skorzysta z możliwości akcji, lub jego drużyny.][N] - Narracja (tworzona przez MG)
[O] - losowy uczeń (odgrywa gracz)
[C] - wystraszony chłopiec (odgrywane przez MG)
[D] - dziewczynka (odgrywane przez MG)
[O] - losowy uczeń (odgrywa gracz)
[C] - wystraszony chłopiec (odgrywane przez MG)
[D] - dziewczynka (odgrywane przez MG)
[N]: **Pod Wielką Salą w godzinach wieczornych można od niedawna zauważyć chłopca, który siedzi skulony pod chimerą i płacze tak, że doskonale słychać to - i strach, jaki nim przenika. Dzisiaj nie rusza się on z miejsca od paru godzin.**
[O]: *Podszedł powoli do małego chłopca, wyglądającego raczej na pierwszaka, po czym przyklęknął przy nim i zmrużył oczy.* Coś się stało? Czemu siedzisz tutaj taki przestraszony, hm?
[C]: *Chłopiec łkał dalej przez dłuższą chwilę, ale w końcu podniósł głowę znad rąk i spojrzał na ciebie zapłakany. Cała jego twarz jest czerwona, a w oczach widać niepewność i lęk.*
[O]: No więc, co się stało? Nie masz się czego teraz bać. *Uśmiechnął się lekko*
[C]: B-bo ona mnie lubi... I-i chodzi po kor-rytarzach... Jak chcę wrócić to z-zawsze tam jest! *po tych słowach dziecko znowu zaczęło płakać i skuliło się.*
[O]: Ale o kogo chodzi? Nie rozumiem, co masz na myśli. Mogę ci jakoś pomóc?
[C]: Jeśli chcesz r-ryzykować to p-proszę... Jest na szóstym p-piętrze! *Niemal wykrzyknął przestraszony, po czym wstał i odbiegł w inny kąt, z dala od ciebie.*
----
[N]: **Idąc w stronę szóstego piętra czujesz się z pewnością trochę zdenerwowany i spięty. Czasem możesz poczuć ciarki na plecach, ale kiedy się odwracasz, nie widać tam niczego, co mogłoby cię zaniepokoić. Korytarze są już opustoszałe, bo zbliża się cisza nocna.**
----
[N]: **Gdy dotarłeś na szóste piętro, zrobiło się bardzo cicho. Wiatr cicho szumi przez otwory w murach Hogwartu, a podłoga skrzypi straszliwie, gdy po niej chodzisz. W końcu korytarza zauważasz poświatę, która jednak zaraz potem znika.**
[O]: *Zaciekawiony zjawiskiem obudził się ze znudzenia i zażenowania, z jakim tu szedł i przyśpieszył kroku w stronę, gdzie zobaczył przed chwilą światło.*
[N]: **Im dalej w korytarz, tym bardziej czujesz chłód, ale zbliżasz się do poświaty, która oddala się o wiele wolniej od twojego kroku. Nagle poświata nieco opada i zbliża się do ciebie. Widzisz bladą postać unoszącą się pół metra nad ziemią - młodą dziewczynkę wdzianą w poszarpany mundurek ucznia, która spogląda na ciebie nerwowo.**
[Jeśli gracz nie ucieknie z miejsca, to akcja jest kontynuowana. Jeśli się wróci, to duch będzie chwilę za nim podążał, ale nic mu nie zrobi.]
[O]: C-czego ode mnie chcesz? Ja nic nie zrobiłem, tylko tutaj chodzę! *powiedział niepewnie, ale starając się wyglądać na odważnego*
[D]: *Okrążyła cię powoli i przysiadła na regale obok. Zaczęła łkać cicho, czasem zerkając na ciebie ponuro.*
[O]: J-jakiś chłopiec na dole mówi, że czegoś się tu boi... To o ciebie chodzi? *nieco się uspokoił, patrząc na nią spokojnie*
[N]: **Na korytarzu zaczęło głośno świszczeć, a dziewczynka znowu uniosła się wysoko nad ciebie i zaczęła przemawiać płaczliwym głosem.**
[D]: To był dzień ósmy... Mieliśmy mieć wreszcie lekcję plenerową ONMS, której nie mogłam się doczekać i razem z Tomem byliśmy w jednej z grupek, która miała poszukiwać poszlak hipogryfa w jednej z części lasu... Ta grupa, która by je znalazła, miała dostać nagrody od profesora ale... *przerwała nagle w słowie i zaczęła szlochać głośno, a wiatr wzmagał się wraz z jej rozpaczą*
[O]: I co się stało? Dlaczego teraz jesteś tutaj i jesteś... duchem? Czy tam...
[D]: *Przerwała ci, opanowując na chwilę szloch.* Tak. Kiedy oddaliłam się na chwilę z Tomem... On poszedł w inną stronę i wołałam go... ale chyba chciał mi zrobić psikusa i nie odpowiadał... Potem wiele dni błąkałam się po tym straszliwym lesie...
[O]: Nikt cię nie znalazł? Tom nie próbował cię szukać? *powiedział wyraźnie bardziej zainteresowany historią*
[D]: Och nie, ktoś mnie znalazł. A może coś... *Zleciała w kąt i opuściła głowę. Jej poszarpana szata powiewa lekko unoszona wiatrem.*
[D]: Ostatnie co zobaczyłam to wielkie zielone ślepia i jakieś pnącza które się do mnie zbliżały... I potem byłam już tym, czym jestem teraz... Gdybym mogła odzyskać to co moje, mogłabym odejść, ale tak? Muszę się snuć wiecznie po zamku... *odleciała gwałtownie szlochając i zostawiając cię wśród szmeru wiatru i echa nadchodzącej nocy*
[N]: **Jedynym co zostało po jej zniknięciu był dziwny skrawek szaty przesiąknięty chyba ektoplazmą i nieprzenikniona, budząca strach, cisza.**
[Tu gracz wybiera. Może zakończyć akcję, wycofując się z niej, ale jeśli w niej pozostanie, jest ona rozwijana. Może on udać się następnego dnia lub jeszcze wtedy z kimś/sam w okolice błoni i Zakazanego Lasu, by poszukać tropu czegoś, co pozostało po dziewczynce. Wtedy wątek jest rozwinięty, a śledztwo odkrywa nowe oblicza wraz z jego przebiegiem. Przedstawię fragment możliwej kontynuacji:]
[N] - Nauczyciel (gracz) [O]- uczeń (gracz)
[O]: Profesorze, ale ja nie kłamię! Na szóstym piętrze była zjawa! Wczoraj poszedłem do Zakazanego Lasu i...
[N]: Co ty mówisz?! Przecież wiesz, że nie możecie tam chodzić! Chyba czeka cię koza, młodzieńcze, nie pozwolę żeby...
[O]: Ale niech pan słucha! Tam były skrawki ubrania tej dziewczyny! I pewnie jeszcze coś w okolicy, ale poczułem się dziwnie, więc szybko stamtąd uciekłem! Psorze, niech mi psor uwierzy! *wyciągnął szybko skrawek szaty, na którym jeszcze było trochę dziwnej substancji, po czym pomachał nim przed twarzą nauczyciela*
[N]: Jakiej dziewczyny, chłopcze! Hm... no dobra. Pójdę tam z tobą, sprawdzimy co tam jest, ale potem i tak dostaniesz szlaban, łobuzie, spacery po lesie nie ujdą ci na sucho.
**Pognali oboje po korytarzach w stronę wyjścia na błonia. Tarcza słońca zbliżała się już ku horyzontowi, zbliżał się zachód...**
[Potem akcja dalej się rozwija i będzie miała wiele możliwych zakończeń. Nieumiejętnie rozegrana grozi nawet kalectwem już podczas przeszukiwania kniei na początku.]
[O]: *Podszedł powoli do małego chłopca, wyglądającego raczej na pierwszaka, po czym przyklęknął przy nim i zmrużył oczy.* Coś się stało? Czemu siedzisz tutaj taki przestraszony, hm?
[C]: *Chłopiec łkał dalej przez dłuższą chwilę, ale w końcu podniósł głowę znad rąk i spojrzał na ciebie zapłakany. Cała jego twarz jest czerwona, a w oczach widać niepewność i lęk.*
[O]: No więc, co się stało? Nie masz się czego teraz bać. *Uśmiechnął się lekko*
[C]: B-bo ona mnie lubi... I-i chodzi po kor-rytarzach... Jak chcę wrócić to z-zawsze tam jest! *po tych słowach dziecko znowu zaczęło płakać i skuliło się.*
[O]: Ale o kogo chodzi? Nie rozumiem, co masz na myśli. Mogę ci jakoś pomóc?
[C]: Jeśli chcesz r-ryzykować to p-proszę... Jest na szóstym p-piętrze! *Niemal wykrzyknął przestraszony, po czym wstał i odbiegł w inny kąt, z dala od ciebie.*
----
[N]: **Idąc w stronę szóstego piętra czujesz się z pewnością trochę zdenerwowany i spięty. Czasem możesz poczuć ciarki na plecach, ale kiedy się odwracasz, nie widać tam niczego, co mogłoby cię zaniepokoić. Korytarze są już opustoszałe, bo zbliża się cisza nocna.**
----
[N]: **Gdy dotarłeś na szóste piętro, zrobiło się bardzo cicho. Wiatr cicho szumi przez otwory w murach Hogwartu, a podłoga skrzypi straszliwie, gdy po niej chodzisz. W końcu korytarza zauważasz poświatę, która jednak zaraz potem znika.**
[O]: *Zaciekawiony zjawiskiem obudził się ze znudzenia i zażenowania, z jakim tu szedł i przyśpieszył kroku w stronę, gdzie zobaczył przed chwilą światło.*
[N]: **Im dalej w korytarz, tym bardziej czujesz chłód, ale zbliżasz się do poświaty, która oddala się o wiele wolniej od twojego kroku. Nagle poświata nieco opada i zbliża się do ciebie. Widzisz bladą postać unoszącą się pół metra nad ziemią - młodą dziewczynkę wdzianą w poszarpany mundurek ucznia, która spogląda na ciebie nerwowo.**
[Jeśli gracz nie ucieknie z miejsca, to akcja jest kontynuowana. Jeśli się wróci, to duch będzie chwilę za nim podążał, ale nic mu nie zrobi.]
[O]: C-czego ode mnie chcesz? Ja nic nie zrobiłem, tylko tutaj chodzę! *powiedział niepewnie, ale starając się wyglądać na odważnego*
[D]: *Okrążyła cię powoli i przysiadła na regale obok. Zaczęła łkać cicho, czasem zerkając na ciebie ponuro.*
[O]: J-jakiś chłopiec na dole mówi, że czegoś się tu boi... To o ciebie chodzi? *nieco się uspokoił, patrząc na nią spokojnie*
[N]: **Na korytarzu zaczęło głośno świszczeć, a dziewczynka znowu uniosła się wysoko nad ciebie i zaczęła przemawiać płaczliwym głosem.**
[D]: To był dzień ósmy... Mieliśmy mieć wreszcie lekcję plenerową ONMS, której nie mogłam się doczekać i razem z Tomem byliśmy w jednej z grupek, która miała poszukiwać poszlak hipogryfa w jednej z części lasu... Ta grupa, która by je znalazła, miała dostać nagrody od profesora ale... *przerwała nagle w słowie i zaczęła szlochać głośno, a wiatr wzmagał się wraz z jej rozpaczą*
[O]: I co się stało? Dlaczego teraz jesteś tutaj i jesteś... duchem? Czy tam...
[D]: *Przerwała ci, opanowując na chwilę szloch.* Tak. Kiedy oddaliłam się na chwilę z Tomem... On poszedł w inną stronę i wołałam go... ale chyba chciał mi zrobić psikusa i nie odpowiadał... Potem wiele dni błąkałam się po tym straszliwym lesie...
[O]: Nikt cię nie znalazł? Tom nie próbował cię szukać? *powiedział wyraźnie bardziej zainteresowany historią*
[D]: Och nie, ktoś mnie znalazł. A może coś... *Zleciała w kąt i opuściła głowę. Jej poszarpana szata powiewa lekko unoszona wiatrem.*
[D]: Ostatnie co zobaczyłam to wielkie zielone ślepia i jakieś pnącza które się do mnie zbliżały... I potem byłam już tym, czym jestem teraz... Gdybym mogła odzyskać to co moje, mogłabym odejść, ale tak? Muszę się snuć wiecznie po zamku... *odleciała gwałtownie szlochając i zostawiając cię wśród szmeru wiatru i echa nadchodzącej nocy*
[N]: **Jedynym co zostało po jej zniknięciu był dziwny skrawek szaty przesiąknięty chyba ektoplazmą i nieprzenikniona, budząca strach, cisza.**
[Tu gracz wybiera. Może zakończyć akcję, wycofując się z niej, ale jeśli w niej pozostanie, jest ona rozwijana. Może on udać się następnego dnia lub jeszcze wtedy z kimś/sam w okolice błoni i Zakazanego Lasu, by poszukać tropu czegoś, co pozostało po dziewczynce. Wtedy wątek jest rozwinięty, a śledztwo odkrywa nowe oblicza wraz z jego przebiegiem. Przedstawię fragment możliwej kontynuacji:]
[N] - Nauczyciel (gracz) [O]- uczeń (gracz)
[O]: Profesorze, ale ja nie kłamię! Na szóstym piętrze była zjawa! Wczoraj poszedłem do Zakazanego Lasu i...
[N]: Co ty mówisz?! Przecież wiesz, że nie możecie tam chodzić! Chyba czeka cię koza, młodzieńcze, nie pozwolę żeby...
[O]: Ale niech pan słucha! Tam były skrawki ubrania tej dziewczyny! I pewnie jeszcze coś w okolicy, ale poczułem się dziwnie, więc szybko stamtąd uciekłem! Psorze, niech mi psor uwierzy! *wyciągnął szybko skrawek szaty, na którym jeszcze było trochę dziwnej substancji, po czym pomachał nim przed twarzą nauczyciela*
[N]: Jakiej dziewczyny, chłopcze! Hm... no dobra. Pójdę tam z tobą, sprawdzimy co tam jest, ale potem i tak dostaniesz szlaban, łobuzie, spacery po lesie nie ujdą ci na sucho.
**Pognali oboje po korytarzach w stronę wyjścia na błonia. Tarcza słońca zbliżała się już ku horyzontowi, zbliżał się zachód...**
[Potem akcja dalej się rozwija i będzie miała wiele możliwych zakończeń. Nieumiejętnie rozegrana grozi nawet kalectwem już podczas przeszukiwania kniei na początku.]
Dlaczego chciałbyś zostać Mistrzem Gry?
Już od ponad siedmiu lat siedzę w Role Play, bawię się w tego typu rozgrywki już począwszy od sesji na forach różnych gier. Wielokrotnie sam prowadziłem takie sesje, będąc jednocześnie ich administratorem i Mistrzem Gry, i sądzę, że szło mi to coraz lepiej. Na dodatek, większość z nich były to rozgrywki o tematyce Harrego Pottera, tak więc jest to z pewnością dużym atutem, jeśli ubiegam się o taką funkcję na Hapel - nie jestem laikiem w kwestii prowadzenia fabuły i akcji.
Mam sporo wolnego czasu, kiedy tylko otrzymam zajęcie które pozwala mi popuścić wodze fantazje i użyć mojej kreatywności - robię to z chęcią. Dlatego też postanowiłem aplikować na MG, który umożliwiłby mi rozwój swoich umiejętności prowadzenia fabuły, ale przede wszystkim rozwój serwera. Moim zdaniem od jakiegoś czasu panuje tu spadek jakości i częstotliwości akcji, dlatego chętnie prowadziłbym graczom lokalne akcje dostosowane do tego, jakie wydarzenia lubią.
Odgrywałbym także od czasu do czasu postacie niezależne bez samych eventów, ale wolę się skupić na local-eventach i self-eventach. Chętnie współpracowałbym z adminami RP przy global-eventach. Moim głównym zamiarem jest rozruszać akcje w Hogwarcie i Ministerstwie Magii, które dziś są ostojami nudy i braku akcji. Dałbym motor do mobilizacji i działań graczom, organizując im wiele akcji, które z pewnością zmieniłyby oblicza tych miejsc i zaangażowanie ludzi.
Mam mnóstwo pomysłów, z pewnością nie należę do ludzi bez wyobraźni, uwielbiam tworzyć alternatywne wątki, fabuły o wielu zakończeniach i narracje. Pisałem też wiele opowiadań, co w pewnym stopniu prócz prowadzenia sesji forumowych, potwierdza moją chęć zaangażowania w fabuły różnego rodzaju i ich przebieg. Wolę być kreatorem i myślicielem fabuły, niż jego biernym uczestnikiem - stąd też to podanie.
Już od ponad siedmiu lat siedzę w Role Play, bawię się w tego typu rozgrywki już począwszy od sesji na forach różnych gier. Wielokrotnie sam prowadziłem takie sesje, będąc jednocześnie ich administratorem i Mistrzem Gry, i sądzę, że szło mi to coraz lepiej. Na dodatek, większość z nich były to rozgrywki o tematyce Harrego Pottera, tak więc jest to z pewnością dużym atutem, jeśli ubiegam się o taką funkcję na Hapel - nie jestem laikiem w kwestii prowadzenia fabuły i akcji.
Mam sporo wolnego czasu, kiedy tylko otrzymam zajęcie które pozwala mi popuścić wodze fantazje i użyć mojej kreatywności - robię to z chęcią. Dlatego też postanowiłem aplikować na MG, który umożliwiłby mi rozwój swoich umiejętności prowadzenia fabuły, ale przede wszystkim rozwój serwera. Moim zdaniem od jakiegoś czasu panuje tu spadek jakości i częstotliwości akcji, dlatego chętnie prowadziłbym graczom lokalne akcje dostosowane do tego, jakie wydarzenia lubią.
Odgrywałbym także od czasu do czasu postacie niezależne bez samych eventów, ale wolę się skupić na local-eventach i self-eventach. Chętnie współpracowałbym z adminami RP przy global-eventach. Moim głównym zamiarem jest rozruszać akcje w Hogwarcie i Ministerstwie Magii, które dziś są ostojami nudy i braku akcji. Dałbym motor do mobilizacji i działań graczom, organizując im wiele akcji, które z pewnością zmieniłyby oblicza tych miejsc i zaangażowanie ludzi.
Mam mnóstwo pomysłów, z pewnością nie należę do ludzi bez wyobraźni, uwielbiam tworzyć alternatywne wątki, fabuły o wielu zakończeniach i narracje. Pisałem też wiele opowiadań, co w pewnym stopniu prócz prowadzenia sesji forumowych, potwierdza moją chęć zaangażowania w fabuły różnego rodzaju i ich przebieg. Wolę być kreatorem i myślicielem fabuły, niż jego biernym uczestnikiem - stąd też to podanie.
Czy byłeś karany? Jeżeli tak to kiedy, na ile i za co?
Rok temu ban za budowanie na konkurencyjnym projekcie, pół roku temu ban za domniemany Meta-Gaming w Proroku (przez nieporozumienie).
Rok temu ban za budowanie na konkurencyjnym projekcie, pół roku temu ban za domniemany Meta-Gaming w Proroku (przez nieporozumienie).
